– भुवनेश्वर अधिकारी ‘भुवन’

अनेकौ मुद्दा मामिलाका सिमाहरु पार गर्दै एनआरएनए, अमेरिकाको आगामी कार्यकाल(२०१९- २०२१ )को लागि राष्ट्रिय समन्वय परिषद र च्याप्टरको निर्वाचनको संघारमा पुगेको छ । निर्वाचनको दौरानमा अनगिन्ती उम्मेदवार, थरिथरिका प्रचार समाग्री तिनीहरुका बग्रेल्ती कार्यक्रम र योजना साथै बिगतका सामाजिक कार्यका योगदानका पट्यारलाग्दा गफ सामाजिक संजाल लगायत अन्य मिडियातिर सुन्दा लाग्छ यो निर्वाचन अमेरिकी नेपाली समुदायको लागि एउटा पर्व नै भएको छ ।

विश्वमानचित्रमा नेपालको भू-भागभन्दा बाहिर बसोवास गरिरहेको नेपाली समुदाय जो आफुलाई सधै नेपाली हुन रुचाउंछन् र नेपाली हुनुमा गर्व गर्छन तिनीहरुको लागि यो साझा संस्थाको अर्को कार्यकालको लागि हुने निर्वाचन साच्चै नै एउटा पर्व नै हुनुपर्नेमा वास्तविकता भने सामाजिक संजालतिर देखिए भन्दा फरक छ, भलै सामाजिक संजालको उपयोग भने प्रचार प्रसारको लागि भरपुर गरिएको छ । सबै उम्मेदवारहरुले प्रचारको मुख्य साधन सामाजिक संजाललाई बनाएकोले बाहिरबाट यो अभियानमा संलग्न नभएकाहरुले हेर्दा साच्चै नै सम्पूर्ण अमेरिकन नेपालीहरु यो माहोलमा लागेका छन् र यो सबैको साझा सस्था बनेको छ जस्तो भान हुन्छ ।

करिब तीन लाखभन्दा बढी नेपालीहरु रहेको अमेरिकामा जम्मा नौ हजार मात्र सदस्य नवीकरण हुनु र त्यो सदस्य संख्यालाई देखाएर यसका अगुवाहरुले चुरीफुरी लाउनु आफैमा हास्यास्पद लाग्छ त्यो भन्दा लाज मर्दो वास्तविकता के छ भने नौ हजार सदस्य मध्य धेरै भन्दा धेरै सदस्यहरु आफैले चाहेर हैन कि आफ्नो कोही नजिकको मान्छे, नातागोता वा साथीभाई उम्मेदवार बन्ने भएर ब्यक्तिगत सहयोगको लागि मात्र सदस्य बनेका छन्, त्यसको आधाभन्दा बढी अरुले नै २० डलर पैसा तिरिदिएर सदस्य बनेका छन् । त्यसैले यो अमेरिकी भूमीमा रहेर यो अभियानको अगुवाई गर्नेहरुले यहाँको सदस्य संख्या देखाएर जत्ति नै फुर्ति लाएपनि वास्तविकता भनेको अमेरिकी भूमीमा नेपालीहरुको यो साझा संस्थामा नेपाली समुदायको पटक्कै आकर्षण छैन, देखाएको सदस्य संख्याले यहाको वास्तविकतालाई प्रतिविम्बित गर्दैन बरु यहाँ त यो सस्थाप्रती बितृष्णा नै बितृष्णा ब्याप्त छ ।

आजको २१औं शताब्दीको विश्वमा मानिसको आफ्नो परिचय निश्चित राजनीतिक भूगोलभित्र बसोवास गरेको आधारमा मात्र सम्भव छैन वा आफ्नो परिचय भूगोलले सिमित राख्दैन, बरु यो त आफ्नो भाषा-संस्कृति, मुल्य-मान्यता, रीतिस्थिति र परमपराको संयुक्त रुप हो । भौगोलिक नेपाल भन्दा बाहिर बसेर पनि सम्पूर्ण नेपालीहरुले आफ्नो नेपालीपनलाइ जोगाउन चाहन्छन । सधैंभरीको नेपाली हुन चाहन्छन । आफ्नो सन्तानमा त्यो नेपालीपन हस्तान्तरण गर्न चाहन्छन किन भने उनीहरु आफ्नो नेपालीपनमा गर्व गर्छन त्यसैले यही नेपालीपनलाई जोगाउने, मातृभुमीसंगको आफ्नो सम्बन्धलाई कायम राख्न, मातृभूमिको सुन्दर भविष्यको यात्रामा सहयात्री बन्ने यो महान अभियानमा नेपाली समुदायको आकर्षण भन्दा पनि वितृष्णा हुनुको मुख्य कारण हामीले यस अभियानलाई सही अर्थमा प्रवासी नेपालीहरुलाई बुझ्न सकेनौं ।

यसका परिभाषा, लक्ष्य र उद्देस्यहरुलाई समयको आवश्यकता अनुसार व्यख्या, विश्लेषण र त्यो अनुरुपका कार्यक्रमहरु लिएर जान सकेनौ र फरक परिस्थितिमा यसको उपादेयता पुष्टी गर्न सकेनौं साथै यो अभियान अगुवाहरुले कतिपय निर्वाचन सम्बन्धी वा अन्य कुराहरुमा गलत अभ्यास गरीरह्यौं भने एनआरएन अभियानलाई यो अभियानको उपादेयता पुष्टी गर्ने भाडा पनि जसरी पनि निर्वाचन मात्र जित्ने हो भनेर त्यसमा मात्र केन्द्रित भएर क्रियाकलापहरु गर्यौं र त्यसरी नै यो अभियानलाई बुझाउने काम भयो । मुद्दा मामिला, सदस्यता वितरण अभियान, सर्बर डाउन, भेरिफिकेसन सबै कार्य लगायत क्षेत्रीय संयोजक र समन्वय परिषद्को भनाई विवादास्पद नै बनेपछि सामान्य अमेरिकन नेपालीले अलि-अलि बांकी भएको यो संस्थाप्रतिको आकर्षण पनि बांकी रहेन ।

सबै प्रवासी नेपालीको छाता संगठन हुने लक्ष्य लिएको यो संस्थाप्रति बितृष्णा धेरै भए अनि एउटा सचेत प्रवाशी नेपालीले सम्पुर्ण कुराहरुको बाबजुद पनि मुकदर्शक बनेर बस्न मिल्दैन । बिकृति छ वा फोहोर छ भनेर त्यहाँबाट पन्छिएर हिड्यो भने झन् ठुलो बिक्रिति आउने वा झन् गलत दिशामा यो अभियान जानसक्छ, जसले गर्दा संसारभरी छरिएर रहेका सम्पूर्ण प्रवासी नेपालीहरुको आफ्नो परिचय सधैभरिको नेपाली भएर कायम राख्ने हाम्रा रहरहरुमा तुषारापात हुन सक्छ । हामीले गर्व गर्ने आफ्नो बिषय नहुन सक्छ । हामी बीर गोर्खालीका सन्तान हो भनेर सधैंभरी भनिरहन नपाउन सक्छौं । यिनै कारणहरुले गर्दा यो समयमा हामी सबै जति सदस्य बनेका छौं वा बनाईएका छौं । सबैले धेरै भएर सोचेर आफ्नो मत आफै हाल्नु पर्ने समय आएको छ । आफ्नो परिचय अरु कसैलाई दिएर सदस्य बनाइएको छ भने त्यो खोज्ने बेला भाएको छ । सदस्य कसले बन्यो, कसले २० डलर तिर्यो भनेर त्यो प्रति इमान्दार हुने भन्दा पनि आफु एक विवेकशिल स्वाभिमानी नेपाली भएको नाताले गलत र सही योजना र भावना बुझेर, संस्थालाई सहि दिशा दिन सक्ने क्षमतालाई मुल्यांकन गरेर आफ्नो अभिमत जाहेर गर्नुपर्ने बेला भएको छ ।

आज हामीले गरेको गलत निर्णयले भोली हाम्रो समुदायले त्यसको मूल्य चुकाउनु पर्ने हुन सक्छ । यो संस्थालाई सबै साझा छाता संगठन बनाएर सहि दिशानिर्देश नभएको खण्डमा हाम्रा सन्ततिले आफ्नो परिचय गुमाउने र हाम्रो मातृभुमीसंगको सम्बद्ध टुट्न सक्छ त्यसैले हामी सबैले आफ्नो सुझबुझको आधारमा आफ्नो सदस्यताको खोजी गरेर आफ्नो मनले देखेको सक्षम उम्मेदवारलाई मत हालौं र यो समुदायलाई सही दिशानिर्देश गर्ने जिम्मेवारी पनि हामी सबैको हो ।